UNITED WOMEN

İtalya’dan mektup var.

Gonca Bilgiç / DieGazete.de / Venedik

Pamdemi döneminde tanıştım Çağla Kuşadalı ile. Sosyal medya kullanan bir insan değilim. Fakat pandemi döneminde sosyal medyayı kullanmak çok eğlenceli oldu. Bir gün Facebook’ta sörf ederken bir grup ilgimi çekti. O bir kadın – United Women!

O kadar çok takipçisi vardı ki, hemen tıkladım üye olmak için. Günler sonra kabul edildim bu güzel gruba. Ben katıldığımda 80 bin takipçisi vardı. Şimdi ise yüz bine yakın. Dünyanın her bir yanından katılan Türk kadınlarının bulunduğu bir platform.

Çağla Kuşadalı, 49 yaşında, turizmci, mesleği sayesinde 75 ülke, dile kolay, tam 75 ülke gezmiş bir kadın. Annesi 1965-1970 yılları arasında Türkiye’nin en başarılı sporcularından biri. Futbolcu, voleybolcu ve Türkiye’nin ilk kadın güreş hakemi.

Hatta 1970 yılında Türkiye’de yılın sporcusu seçilmiş. Diyarbakırlı, damarlarında Kürt kanı akan cevval bir Türk kadınıymış. Ani bir kaza sonucu 4 yıl önce vefat etmiş.

Babası Robert Koleji mezunu, Türkiye masa tenisi şampiyonlarından, janti ve yakışıklı bir İzmirliymiş. Soyadları da Ege’den geliyor bu nedenle, Kuşadalı. O da veda edeli 14 yıl olmuş.

Ailesi konusunda hep çok şanslı olduğunu söyler Çağla. Harika bir anne, harika bir baba. Hayalleri çocukları için yaşayan ebeveynlermiş. Kızlarına harika bir eğitim bırakabilmişler sadece. O da bu eğitimle hayatını sürdürüyor şu anda. Çağla hem Türkiye’de hem de Amerika’da üniversite bitirip yetmeyip ilave tarım üzerine, senaryo üzerine, pazarlama üzerine ek eğitimler almış Amerika’da.

Bu şans nereden mi gelmiş. Yukarıda yazmıştım, ebeveynlerin sunduğu harika bir eğitim ile. Bu eğitim ona turizmde dünyanın neredeyse 80’e yakın ülkesine gitme şansı ve dünyayı tanıma şansı vermiş. Türkiye’de toplantı ve kongre turizminin zamanında en iyilerinden biri olduğu söyleniyor ki bana sorarsanız hala öyle.

Şu anda ailesi 54 kiloluk bir teriyer ve 2 kör, 1 engelli ve kalanı onun tabiri ile kendisini otel gibi kullanan 6 kedisi ile yaşıyor. Ama kulağı hep dışarda, taşındığı her mahalle veya gittiği her yerde sokak hayvanları ile konuşabildiğini ve onları insanlardan daha iyi anlayabildiğini söyler hep. Deli bir kadın benim gibi. Ama biz bu deliliğimizle zaten farklıyız ya.

Pandemi başladığında 16 Ağustos’ta evinin balkonunda otururken “çalışmam lazım ama network gerekiyor. Facebook’ta bir grup kursam belki 300-500 kadın olur. Birbirimize eğitim ve iş desteği veririz!” düşüncesi ile basıyor butona. Pandemi döneminde, Türkiye’de yaşayan kadınların birden bire işlerinden uzak kalmaları, ailelerine katkıda bulunamamaları çok düşündürüyor kendisini. O butona bastıktan iki hafta sonra sayı 25 bine kişiye yaklaşıyor.

Bu grupta üreten kadınların ürünlerini tanıtma fırsatı yaratıyor ve neredeyse 100.000 kadına dokunarak Türkiye çapında ilk ve tek grup olarak yalnız kadınlara değil, ailelere, kız çocuklarına ve sokak hayvanlarına yardımcı oluyor, dokunuyor, iz bırakıyor.

Bu güzelim grup, Çağla Kuşadalı sayesinde binlerce aileye dokunuyor. Grup şu anda 30’a yakın öğrenci okutuyor. İki yüzün üzerinde ailenin sofrasına gıda yardımı yapıyor. Birçok çocuk giydiriyor. Faturalar ödedi. İcraları kaldırdı ve hala da yardımlara devam ediyor. Soruyorum nasıl?
O da buna şöyle cevap veriyor: “Benim sayemde değil, bize güvenen ve elini uzatan anneler, ablalar ve dostlarım sayesinde bana bunları yapma sansı veriliyor sadece.”

Benden bugüne kadar hiçbir şey istemedi Çağla. Bana yazıp “yardıma ihtiyacım var, sesimi duyurabilir misin?” dediğinde ikiletir miyim hiç? Hiç karşılaşmamış olsak da beni çok sevdiğini ve bana güvendiğini biliyorum.

Çocukluğundan beri hayvanları çok seven Çağla, onlarla konuşan, iletişime giren sevgi dolu bir kadın. Kediler doğurmak için Çağla’yı seçer. Yavrularını kendisine emanet eder. Hatta hayatlarının son anlarını yaşadıklarını hissettiklerinde bile Çağla’yı seçerler. O son anlarda onları tertemiz yastıklarda, onları rahatlatan kısık bir müzikle yollar ebediyete. Çağla hayrettir ki hepsini hatırlıyor. Doğan, ölen, hepsini, onlarca hayvanı. “Birilerinin de onları hatırlaması lazım!” diyor Çağla. “Onlar da Allah’ın sessiz varlıkları, ben çok şanslıyım ki beni seçiyorlar!” diye ekliyor.

10 Kasım 2018’de, saat dokuzu beş geçe saygı duruşundan birkaç saniye sonra sahilden eve yürürken kangal kırması sokak köpeği yani “dede” bizim hatunu Küçükyalı Evlendirme Dairesi’ne kadar takip ediyor. Çağla hemen yemek ve su tedarik ederek bebişi doyuruyor. Kar, kış, yağmur demeden evlendirme dairesinin önünden ayrılmıyor “dede”. Tam 4 yıl.

Çağla bu arada Maltepe Belediyesi’ne başvuruyor. Maltepe Belediye Başkanı CHP’li Ali Kılıç hiç ikiletmeden hemen yepyeni ve kocaman bir kulübe alıyor evlendirme dairesinin önüne koyduruyor “dede” için.
Pandemi başlıyor, dolayısıyla sokağa çıkma yasağı da çıkıyor. Çağla’nın aklı “dede”de. Mama veremediği için Facebook üzerinden Belediye Başkanı Ali Kılıç’a mesaj atıyor: “Lütfen, onu aç bırakmayın!”

Ve Maltepe Belediyesi de bu hayvancığı hiç aç bırakmıyor. Ve tam 4 yıl geçiyor. “Bu arada köpeğimiz çok yaşlandı. Yeni bir kulübeye ihtiyacı var!” diye düşünüyor Çağla.

Eminiz ki, bu duyarlı Maltepe Belediye Başkanı buna da bir çare bulur.
Umut ediyoruz ki, başka belediyeler de sokak hayvanlarına sahip çıkar. Bu dünya öyle güzel bir dünya ki, insanlar içlerinde biriken sevgiyi sokak hayvanlarından esirgemiyor.

“Bu dünyada hepimiz için yer var. Dünyayı sevgi kurtaracak!” diyor Çağla Kuşadalı. Ben çok şanslıyım, Çağla gibi güzel yürekli bir kadın ile tanıştığım için. Çok doğru diyorsun güzel arkadaşım; “Dünyayı sevgi kurtaracak!”

Çağla Kuşadalı, O bir kadın – “United Women” kurucusu, iyi ki hayatıma girdin. Seninle gurur duyuyorum arkadaşım.

Son olarak Maltepe Belediye Başkanı Ali Kılıç’a kocaman bir teşekkür borçluyuz, iyi ki varsınız. Umarız sizin gibi tüm belediyeler hayvan severlerin sesini duyar. Bu dünya hepimiz için yeterince büyük.

Sevgiyle, hayvan sevgisiyle kalalım!

Her şey güzel olacak!

Andrà tutto bene!